Er was eens… KW-Café

Eindhovens Dagblad – Natalie Buijs – 9 oktober 2022

EERSEL – Dertig jaar KW-café. Tweehonderd inspirerende avonden. Driehonderd gastsprekers. Ze namen het publiek mee in hun verwondering over de wereld. Zaterdag was de laatste keer. Op het podium staat een zwarte buste van Beethoven. Daaromheen vier goudgerande stoelen met gekrulde poten. Vier klassiek houten muziekstandaards met bladmuziek van Beethoven in vergeelde boeken. De strijkers van het Ensor kwartet zitten elk op het puntje van zo’n stoel. Strijkstokken lichten op tegen de zwarte achtergrond terwijl ze één voor één, of soms allen tegelijk, ritmisch stuiteren op de violen en cello. In het licht staat ook de grijsaard met de borstelige witte wenkbrauwen Jan Decleir, de verteller.

Vol verve, en spetterend wijdt hij in de losse coupletten van een zelfgeschreven sprookje uit over een kleine jongen met grote oren, over Ludwig en Roodkapje, het door de koningin zelf gebaarde speelgoeddochtertje en andere epische figuren. Er is de nodige absurditeit en ironie. De Er-was-eens-en worden afgewisseld met prachtige andantes, allegro’s en adagio’s van Beethoven, gespeeld door het kwartet. ,,Er was eens … Beethoven…”

Deze muziek- en theatervoorstelling bracht het trouwe publiek, net als de vele KW-café voorgangers, weer een juweeltje van een avond. Vanaf 1992 haalde het redactieteam bijzondere sprekers uit de wereld van kunst en wetenschap naar Eersel. Gerenommeerde namen die het publiek boeiden met uiteenlopende onderwerpen. Het Ensor Kwartet, al drie keer eerder bij het KW-Café, vervulde samen met Decleir de slotavond. Een afscheid met een feestje.

Frans van Alebeek, het hart van de club, spreekt voor de allerlaatste keer het publiek toe. Hij zet de wekker op tien minuten. Van Alebeek kan enthousiast vertellen. Tien minuten blijkt natuurlijk niet lang genoeg om de vele bijzondere hoogtepunten tijdens dertig jaar KW-café te noemen. En om zijn toegewijde kompanen, die zoveel voor het KW-café hebben betekend, te bedanken. Hij zet er nog twee minuten bij. ,,Om met Einstein te spreken, er zijn twee soorten mensen. Zij die alles gewoon en vanzelfsprekend vinden, en zij die zich blijven verwonderen. Wij proberen dat laatste. Er zijn veel mooie herinneringen. Nu hebben we jullie, het publiek, en een feestje nodig om echt te stoppen.” Met KW-café-knabbels en -cava wordt de avond en de afgelopen dertig jaar waardig afgesloten.

Wij danken u dat u onze gast was, ons volgde, ons steunde. Zonder u was er geen KW-Café geweest.